شاکر شجاع آبادی کی مشہور سرائیکی پنجابی شاعری | Shakir Shujabadi

Shakir-Shujaabadi-famous-Seraiki-Punjabi

شاکر شجاع آبادی کی مشہور سرائیکی پنجابی شاعری Shakir Shujabadi 

ونج قاصد میڈے یار کوں آکھیں

تیڈا سانول سخت بیمار اے

ایڈی اوکھی یار شفا کوئی نئیں

تیڈے ہک دیدار دی مار اے

خدایا خود حفاظت کرتیڈا فرمان وکدا پے

کتھائیں ہے دین دا سودا کتھائیں ایمان وکدا پے

کتھائیں ملاں دی ہٹی تے کتھائیں پیراں دے شو کیس اچ

میڈا ایمان بدلیا نی مگر قران وکدا پے

اتھاں لیڈر وپاری ہن سیاست کارخانہ ہے

اتھاں ممبر وکاؤ مال ان ،اتھاں ایوان وکدا پے

میڈے ملک اچ خدا ڈالر ،میڈے ملک اچ نبی پیسہ

اتھاں ایمل نہ کئی آوے اتھاں مہمان وکدا پے

نی ساہ دا کئی وساہ شاکر،ولا وی کیوں خدا جانے

ترقی دی ہوس دے وچ ،ہر ایک انسان وکدا پے

ھوندی پیار دی کھیڈ مقدراں دی

کوئی جت ویندا کوئی ھر ویندا

اے جھیل غماں دی نئیں مکدی

کوئی ڈب ویندا کوئی تر ویندا

ھوندی پیار دی سٹ تلوار وانگوں

جے وار کرے بندا مر ویندا

میں شاكر پیار توں ڈردا ہاں

پر دل اے غلطی کر ویندا

 

بندہ سجنڑاں نال نئیں رس سگدابھانویں جھگڑے جھیڑے نت ھوون

جیہڑے ھک ھوندن نئیں ڈو تھیندےبھانویں یار نکھیڑے نت ھوون

دکھ سکھ دی سانجھ نئیں مک سگدی بھانویں وکھرے ویہڑے نت ھوون

دل شاکر دور نئیں ھوسگدے بھانویں وسدے سجن جتھ کتھ ھوون 

قول قسماں ویسار ڈیندین

دل ڈوکھیندین تے خار ڈیندین

شاکر" دشمن تے لحاظ کردین

یار مڑ وی مار ڈیندی

فکر دا سجھ ابھردا ھے سوچیندیں شام تھی ویندی

سدا ہنجواں دی تسبیح کوں، پھریندیں شام تھی ویندی

انھاں دے بال ساری رات روندن بکھ توں سمدے نیں

جنھاں دے کہیں دے بالیں کوں کھڈیندے شام تھی ویندی

غریباں دی دعا یارب پتہ نیں کن کریندا ھیں

پلا خالی خیالیں دے پکیندیں شام تھی ویندی

میڈا مالک رعایت کر نمازاں رات دیاں کر ڈے

جو روٹی شام دی پوری کریندیں، شام تھی ویندی

میں شاکر وقت دا ماریا ھاں مگر حاطم توں گھٹ کائنی

قلم خیرات ھے میڈی چلیدیں شام تھی ویندی

میڈا حال ثبوت ہے اجڑن دا

آغاز وی میں، انجام وی می.

بندے جانڑدے ہن پہچانڑدے نئیں

مشہور وی میں، گمنام وی میں

اوہ نئیں ملیا، مت مل گئ ہے

کامیاب وی میں ، ناکام وی میں

میڈے شاکر گناہ ہن گردن تائیں

معصوم وی میں ، بدنام وی میں

پنجابی زبان میں انمول شاعری

میرا     آکھا      مَن         لے  پُترا

ھَر     گل      پَلے     بَنھ   لے  پُترا

موڑاں   والی    راہ     نئیں چَنگی

نِت     بیگانی   چاہ   نئیں  چَنگی

اَصلوں    ھولا    دِل    نئیں چَنگا

بہتا       وڈا      تِل     نئیں چَنگا

بوھتی   کِھلری   وَل   نئیں چَنگی

کَنڈوں    اوھلے   گل   نئیں چَنگی

تِڑھ  کے  ماری  چھال نئیں چَنگی

بوھتی    لَمی    کال   نئیں چَنگی

‏رُکھاں    تَھلے    مَچ   نئیں چَنگا

ڈھیر   فَسادی   سَچ   نئیں چَنگا

کَکھاں    نیڑے   اَگ   نئیں چَنگی

سِر  توں  بھاری  پَگ  نئیں چَنگی

بے  قدرے  دی  کھوہ نئیں چَنگی

بَدو   بَدِی  دی  موہ   نئیں چَنگی

اِس توں پچھے  ھور نُوں پَھڑئیے

پہلاں گھر  دے چور نُوں پَھڑئیے

کرنی   اَنت   اَخیر   نئیں چَنگی

‏کُتیاں   اگے   کِھیر  نئیں چَنگی

لَڑ   کے  کِیتی  وَنڈ  نئیں چَنگی

لُون دے نیڑے کھنڈ نئیں چَنگی

َمَنگویں سوچ تےچُک نئیں چَنگی

سَٹ  کے چٹنی  تُھک نئیں چَنگی

کچی    پِلی    رُت    نئیں چَنگی

سب نُوں دِسدِی گُت نئیں چَنگی

اَکھاں  دے  وِچ قہر نئیں چَنگا

جِبھ  وِچ بَھریا زھر نئیں چَنگا

‏تُوں  تُوں تے  تکرار  نئیں چَنگی

ھَٹ  کے  بیٹھی نار نئیں چَنگی

وَکھری وَکھری تَون نئیں چَنگی

ایویں  کرنی  چَون نئیں چَنگی

جیٹھ ھاڑ دی دُھپ نئیں چَنگی

مَوتاں  ورگی   چُپ نئیں چَنگی

رَستے  دے  وِچ  بیر  نئیں چَنگی

صُلح  وِچ  کرنی  دیر  نئیں چَنگی

اے    گلاں   جے   بُھل  جَاویں  گا

پُترا     جَگ    تے   رُل   جَاویں  گا

 لازوال

جڈاں رات کوں ھرکوئی سم ویندے

میں درد لکھینداں کاغذ تے

چھک نقشے سب خدوخالیں دے

تصویر بنڑینداں کاغذ تے

اکھ ایں ھوسی نک ایں ھوسی

سو سوچ سوچینداں کاغذ تے

کوئی شاکر درد ونڈیندا نیئں

بہہ نیر وہینداں کاغذ تے

اے وی پڑھو

میرے عشق دے وچ مشکوک نہ ہو

اک لت دے  بھار تے کھڑا سی بگلا